Merhaba

Küçük bir kızken odamın kapısına kendi ellerimle bir tabela asmıstım: “Prof. Dr. Betül ....”
O gün bugündür o hayalin bana ögrettigi sey, unvanlardan çok ögrenmeye ve anlamaya duyulan tutku oldu.

​

Pazar arabamı alıp harçlıklarımla kitapçıya gitmeyi, rafların arasında kaybolmayı, bir köseye çekilip saatlerce okumayı dün gibi hatırlıyorum.

 

O merak beni edebiyat fakültesine, oradan da bir devlet üniversitesinde arastırma görevlisi olmaya tasıdı. Yıllar boyunca ders anlattım, arastırmalar yaptım, akademik makaleler yayınladım. Ögrencilerime hep “kendin olmak”, “otantik olmak” gibi kavramlardan söz ettim, ama Ingiltere'ye tasındıktan sonra bir noktada fark ettim ki, kendi hikayemde otantik olmakla arama bir mesafe koymusum.

​

Ingiltere’ye tasındıgımda, bambaska bir ülkede desteksiz çocuk büyütmenin nasıl bir güç ve yalnızlık gerektirdigini ögrendim. O dönem, kim oldugumu yeniden tanımladıgım, kimi zaman kayboldugum ama sonunda kendime giden yolu buldugum bir süreçti. Kurumsal bir sirkette çalısmayı denedim, ancak cok gecmeden ayrıldım.

​

Bugün geldigim yerde, yeniden kitapların, hikâyelerin ve sanatın dünyasındayım.
Kendimle yeniden bag kurmamı saglayan sey, Sanatçının Yolu Atölyesi’ni baslatmak oldu. Bu atölye sayesinde hem kendi iç sesimi yeniden duyuyorum hem de baskalarının içindeki yaratıcı cevheri görmesine aracılık ediyorum.

​

Simdi, burada -bu sayfada, bu stüdyoda, bu toplulukta- tüm geçmisim, birikimim ve tutkularımla karsınızdayım.

Hos geldiniz.

Yaratıcı yanınızla yeniden barısmak, sesinizi bulabilmek için bu yolculukta bana katılın.